शेतीसाठी नांगरणी पासून ते कापणी पर्यंत कठोर परिश्रम करावे लागतात. पण शेतकरी जसे नांगरलेल्या शेताकडे पाहतो, तेव्हा पहिले बी पेरण्याआधीच त्याच्या कल्पनेत काम सुरू होते. शेतकर्‍याने चांगल्या अंताची, समृद्ध कापणीची आशा ठेवली पाहिजे आणि ही आशा जेव्हा शेवट दिसत नाही तेव्हा त्याच्या मेहनतीला चालना देते.

येरूशलेममध्ये जवळपास ७० वर्षांच्या बंदिवासानंतर परत आलेल्या यहुद्यांनाही अशाच संकटाचा सामना करावा लागला. एकेकाळी त्यांचे सुंदर मंदिर जेथे उभे होते तेथे त्यांना अवशेष सापडले आणि ते पुन्हा बांधणे अशक्य वाटले. लोकांना त्यांच्या कल्पनेचे नूतनीकरण करण्याची आशा हवी होती.

“मी तुमच्याबरोबर आहे,” देव म्हणाला, त्यांना त्याच्या उपस्थितीची आणि सामर्थ्याची आशा दिली. त्याने इस्रायलचे नेते, जरुब्बाबेल आणि जोशुआ यांचा “आत्मा उत्तेजित” केला आणि लोकांसाठी ही तेच केले (हग्गय 1:13-15). मग त्याने वाट पाहण्याविषयी एक शब्द दिला म्हणजे “थोड्या वेळाने” परिस्थिती बदलेल. त्यांना पुढील वैभव पाहण्यासाठी, देवाने त्यांना धैर्य आणि काम करण्यास सांगितले. मग त्याने वचन दिले, “या घराचे नंतरचे वैभव पूर्वीपेक्षा मोठे असेल … या ठिकाणी मी शांती देईन” (2:4-9).

जेव्हा भविष्यासाठी आपल्या स्वतःच्या आशा कमकुवत होतात, तेव्हा आपण लक्षात ठेवू शकतो की “नंतरचे गौरव” मोठे करण्याची देवाची योजना आपल्याला देखील लागू होते. तो सर्व गोष्टींची पूर्तता करतो, अगदी ज्यांची पूर्तता करता येत नाही. त्यामुळे आपण धाडस दाखवून काम करू शकतो.

प्रभु, येशूच्या नावाने, विश्वासात टिकून राहण्यास आणि दृढ राहण्यास मला मदत करा, आमेन.