वचन:

लूक 6:11
मग त्यांचे डोके फिरले व येशूचे काय करावे ह्याविषयी ते आपसांत विचार करू लागले.

निरीक्षण:

पवित्र शास्त्राचा हा उतारा येशूच्या सेवाकार्याच्या सुरुवातीला घडला. त्याने अद्याप आपल्या शिष्यांना अधिकृत पदावर अभिषेकही केलेला नव्हता. कथामध्ये सांगितल्याप्रमाणे, येशूने परूशी आणि नियमशास्त्राच्या धार्मिक शिक्षकांच्या डोळ्यांसमोर वाळलेल्या हाताच्या माणसाला बरे केले.  तरीसुद्धा, त्याने शब्बाथ दिवशी हे पराक्रम केले, जे या धार्मिक लोकांच्या दृष्टीने बेकायदेशीर होते.  कारण येशू त्या क्षणी जे त्याला पाहत होत त्यांना खूप महान दिसत होता, आणि धार्मिक पुढारी इतके लहान आणि अशा चमत्कारी कृत्यांसाठी अक्षम दिसत होते, धार्मिक पुरुष येशूचे काय करू शकतात यावर चर्चा करू लागले. साहजिकच आहे त्यांना त्यांचा हेवा वाटला.

लागूकरण:

“ते कोण आहेत असे त्यांना वाटले?”  निश्चितच, त्यांना यहुदी धार्मिक परंपरेत अधिकाराचे स्थान होते, परंतु यामुळे त्यांना येशूच्या मृत्यूचे कट करण्याचा कायदेशीर किंवा नैतिक अधिकार मिळाला होता का? जेव्हा लोक किंवा एखादी व्यक्ती नैतिकतेचे उल्लंघन करू शकते म्हणून ते इतके महत्त्वाचे आहेत असे वाटू लागतात, तेव्हा ते काहीही करण्यास सक्षम होतात. आपण आपल्या आजूबाजूला बातम्या पाहतो आणि खरे सांगायचे तर आजही राजकारणाच्या दोन्ही बाजूंनी असे पुढारी आहेत जे काही कारणास्तव, ते देशाच्या प्रस्थापित कायद्यांच्या वर आहेत असे मानतात. येशूने स्वतःला कधीही इतरांपेक्षा पुढे ठेवले नाही. तो या अध्यायात म्हणाला की तो शब्बाथाचा प्रभू आहे आणि तो खरोखर आहे हे आपल्याला माहीत आहे. त्याची प्रेरणा लोक होते. त्याची प्रेरणा कधीच लोकप्रियता किंवा लोकांची सेवा करण्याइतकी त्यांच्या स्वत:च्या अजेंडाशी संबंधित नव्हती. जेव्हा तुम्ही या कथेतील देवाच्या जिवंत पुत्राच्या जीवनाची धार्मिक पुढाऱ्यांशी तुलना करता, तेव्हा तुम्ही फक्त हा प्रश्न सोडू शकता, “ते कोण आहेत असे त्यांना वाटले?”  

प्रार्थना:

प्रिय येशू,

तू पृथ्वीवर असताना जसे नम्रपणे चालला तसे मला चालण्यास मदत कर. सर्व वैयक्तिक अजेंडा बाजूला ठेवून तुझ्या इच्छेनुसार जण्यास मला सहाय्य कर, जेणेकरून मी तुझ्यासाठी आत्मा जिंकू शकेन. येशुच्या नावात आमेन.